 |
| Braadpan met worsten |
Als de man zijn vrouw voorbijwandeld aan het fornuis, ziet hij dat ze (zoals gewoonlijk) de topkes van de de worsten afsnijd voor ze in de pan te leggen.
"Waarom doe je dat eigenlijk alke keer?", vraagt de man.
"Awel", zegt de vrouw, "dat ik het feitelijk niet weet. Mijn moeder deed dat vroeger ook altijd zo, kheb dat zo van haar geleerd, maar waarom dat ze dat deed... da weet ik eingelijk ook niet."
De volgende keer dat dat koppel bij haar moeder kwam vroeg de vrouw: "Ma, woarom snijd hij de topkes van de worsten af voor da ge ze in de pan legt?"
"Awel", zegt de moeder, " 'k heb daar eigenlijk geen gedacht van, uw grootmoeder deet dat vroeger altijd zo en ik heb da zo van haar geleerd.
Maar waarom... Wacht, ik roep uw grootmoeder ", zij de vrouw.
De grootmoeder die bij haar dochter inwoont kwam van de trap af en kreeg de zelfde vraag voorgeschoteld.
"Geen idee", zij de grootmoeder, "Dat is nog iets van uw overgrootmoeder".
"Allé", zegt de man, "nu moet ik daar toch het fijne van weten".
En ze trokken alle vier naar het rustoord waar de overgrootmoeder verbleef.
"Bomma", zij jongste, "wij vragen ons af waarom dat wij eigenlijk de topjes van de worsten afsnijden' ?".
"Wadde ?", zijt de half-dove overgrootmoeder.
"WAAROM DA GE EIGENLIJK DE TOPJES VAN DE WORSTEN MOET AFSNIJDEN'?"... roept de grootmoeder.
Waarop dat het oud vrouwtje antwoord:
"Maar kind toch... BAK JE NOG ALTIJD DE WORSTEN IN DAT KLEIN PANNEKE !!!"
De gebraden worsten in Aalst (Op zijn Aalsters nu)
In een Oilsjters oisaven werren der op nen auved sosissen gebakken.
As de maan zen vraa passeert oan t fornois, ziet'n da ze (gelek as gewoeinte) de tjoepkes van de sossisen snedj veer'n da ze ze op de penne leit.
"Woarom doeje goi da foitelek elke kiejr? ", vroagt de maan.
"Awel", zeit de vraa, "da'k et foitelek nie weet. Mè ma die deed da vroeger altoit azoei en ik em da zoei van eer geliejrt. Mor woarom da ze da dee ... da weet ek foitelek nie".
De volgende kiejr da da koppel bè eer moeder kwamp vroeg de vraa: "Maa, woarom snedje goi de tjoepekes van de sossisen veer'n da ge ze op de penne legt?"
"Awel", zeit de moeder, " 'k em doar oigenlek giejn gedacht af, a metjen dee da vroeger altoit azoei en ik em da zoei van eer geliejrt.
Mor woarom... Wacht, ik roep op a metjen ", zoi de vraa.
De groeitmoeder die bè eer dochter inwoeindjen kwamp van den trap en kreeg dezelde vroag veerengeschoeteld.
"Giejn idee", zoi de groeitmoeder, "Das nog iet van a oevergroeitmoeder".
"Allé", zeit denne maan, "naa moenek doar toch 't foine van weten".
En ze trokken allevier nor t resthois woar da de oevergroeitmoeder verbleef.
"Bomma", zeit de jongste, "weir vroagen ons af woarom da weir foitelek dè tjoepekes van de sossissen snoin' ?".
"Wadde ?", zeit de half-doeive oevergroeitmoeder.
"WOAROM DA GE OIGENLEK DE TJOEPKES VAN DE SOSSISEN MOETJ SNOIN'?"... roept de groeitmoeder.
Woarop da et aat vraken repliceert:
"MOR KINTJ... BAKTE GOI NOG ALTET IN DA KLEIN PENNEKEN !!!"
